Overtuigende houding

 

Specifieke reflectie school

Betekenisvolle situatie

 Tijdens project30 merkte ik dat de samenwerking gaandeweg minder efficiënt werd. Ondanks een goede start en een goede taakverdeling, werden wekelijkse deelopdrachten vaak half afgemaakt of gehaast ingeleverd. Dit leidde ertoe dat we belangrijke feedback van de docent misliepen en achterliepen op de planning. Binnen de groep nam niemand de formele leiding, wat de problemen verergerde en resulteerde in feedback van de docent over onze achterstand. Hoewel we daarna opnieuw taken verdeelden, bleef iedereen voornamelijk individueel werken. We besloten dat wekelijks ieder een taak op zich zou nemen, dit gebeurde niet en mensen namen weinig initiatief. Uiteindelijk behaalden we een onvoldoende voor de eindopdracht, voornamelijk door ontbrekende onderdelen en een gebrek aan samenhang in het eindproduct.

 

Terugblikken op het handelen

Als ik terugkijk op deze situatie, zie ik dat mijn eigen rol vooral beperkt bleef tot het uitvoeren van mijn toegewezen taken. Ik dacht op dat moment dat ik niet veel kon doen om de algemene situatie te verbeteren. Mijn voorkeur ligt bij het zijn van een "sturende kracht" binnen een groep, iemand die de voortgang overziet en bijstuurt in plaats van de formele leiderstaak op me te nemen. De aanname dat de taakverdeling voldoende was, bleek verkeerd; er was geen echte gezamenlijke controle of afstemming. Ik concentreerde me op mijn eigen bijdrage, maar miste de kans om mijn overtuigende houding in te zetten voor het groepsproces. De onvoldoende was een directe consequentie van dit gebrek aan onderlinge controle. Later in het project probeerde ik het leiderschap nog wel op me te nemen, te zien in bewijslast.

 

 Bewust worden van essentiële aspecten

Het probleem in deze situatie was het gebrek aan overzicht en echte collectieve samenwerking. Iedereen richtte zich op zijn eigen deel, zonder voldoende aandacht voor het grotere geheel. Bij meningsverschillen, wanneer ik in een 2 tegen 1 situatie terechtkwam, voelde ik me niet bekwaam genoeg om de anderen te overtuigen van mijn standpunt. Dit leidde ertoe dat ik discussies soms vermeed of mijn punt liet vallen, wat de uiteindelijke kwaliteit van het project negatief beïnvloedde. Uit feedback van medestudenten blijkt dat ik overtuigingskracht bezit: "Jasper kan goed argumenten en kan redelijk vaak mensen overtuigen" en "is zeker in staat om andere te overtuigen van zijn mening en heeft dit ook vaak gedaan". Ook laat ik "altijd duidelijk zijn mening horen" en kan ik "mensen wel redelijk snel overtuigen". Echter, er is ook feedback die aangeeft dat mijn overtuigingskracht "niet altijd" effectief is en dat ik soms "de cruciale stof voor zijn argumenten miste". Dit toont aan dat, hoewel ik een sterke basis heb, ik in onenigheidssituaties mijn overtuigingskracht niet voluit benut. Mijn aanpak is om direct en "de pleister eraf te trekken" bij het geven van feedback, wat meestal als eerlijk en effectief wordt ervaren. Deze directe stijl kan ik nog bewuster inzetten om mijn overtuigingskracht te versterken in uitdagende groepssituaties.

 

Formuleren van handelingsalternatieven

 Voor toekomstige projecten zal ik proactief het initiatief nemen om sturing binnen de groep te bespreken als ik merk dat deze ontbreekt. Ik start dan een discussie over ieders sterke punten, zodat groepsleden taken oppakken die bij hun kwaliteiten passen, wat eigenaarschap en motivatie vergroot. Hoewel ik de formele leiderstaak niet op me neem, kan ik mijn rol als sturende kracht invullen door dit gesprek te initiëren en het proces te bewaken. Daarnaast is gezamenlijke, kritische controle van elkaars werk essentieel. Hierbij zal ik mijn directe aanpak, het "direct de pleister eraf trekken", bewuster toepassen. Ik geloof dat open en eerlijke feedback, ook als deze ongemakkelijk is, uiteindelijk het meest effectief is voor de kwaliteit en samenwerking. Het doel is niet alleen mijn eigen bijdrage te perfectioneren, maar ook anderen te overtuigen van het belang van gedeelde verantwoordelijkheid en kwaliteitscontrole

 

Specifieke reflectie stage

 Betekenisvolle situatie

Aan het begin van mijn stage merkte ik dat ik het lastig vond om collega's te overtuigen. Wanneer ik mijn ideeën of analyses in overleggen probeerde te delen, kreeg ik telkens een "beter antwoord" terug. Dit was een frustrerende ervaring, want ik wilde heel graag dat mijn input serieus werd genomen. Mijn doel was om mijn standpunten effectief naar voren te brengen en anderen te overtuigen van mijn ideeën of de resultaten van mijn analyses. Ik wilde laten zien dat ik competent was en waardevolle inzichten kon leveren, zelfs als stagiair met minder ervaring. Het was belangrijk voor mij om mijn bijdrage te zien leiden tot concrete beslissingen en vooruitgang binnen het team. Ik wilde niet zomaar aanwezig zijn; ik wilde echt een verschil maken en mijn overtuigende houding in de praktijk brengen.

 

Terugblikken op het handelen

Als ik terugkijk op die eerste periode van mijn stage, besef ik dat mijn rol in het begin voornamelijk passief was. Ik was veel bezig met observeren en proberen nieuwe informatie op te nemen. Ik dacht op dat moment dat ik niet veel kon doen om de situatie te verbeteren of mijn standpunt kracht bij te zetten, omdat ik een aanzienlijke kennisachterstand had. Het voelde alsof ik de juiste argumenten miste om echt mee te kunnen in de discussies. Dit gaf me een gevoel van frustratie en een lichte onzekerheid. Ik wilde wel impact hebben en mijn ideeën ingang laten vinden, maar de barrière van die kennisachterstand voelde groot.

Na ongeveer anderhalve tot twee weken van intensief onderzoek, merkte ik een duidelijke verandering in mijn aanpak en de reacties van mijn collega's. Ik had veel geleerd en mijn kennisbasis was aanzienlijk gegroeid. Dit stelde me in staat om steeds meer mijn stempel te drukken. Het hoogtepunt was een specifiek overleg. In dat overleg kon ik mijn stagebegeleider en andere collega's succesvol overtuigen van wat de doelgroep was voor een bepaald project en waarom dit de meest geschikte doelgroep was. Ik had mijn argumenten goed onderbouwd met de resultaten van mijn onderzoek. Ik dacht dat de diepgaande kennis die ik had opgedaan me het nodige zelfvertrouwen gaf om mijn standpunten krachtig te verdedigen. Dit succes gaf me een gevoel van voldoening, trots en bevestigde dat mijn inspanningen om kennis te vergaren echt vruchten afwierpen. Ik voelde me erkend en zag dat mijn bijdrage nu wel degelijk gewaardeerd werd.

 

Bewust worden van essentiële aspecten

Het grootste probleem in de beginsituatie was dus mijn gebrek aan specifieke kennis. Ik kwam erachter dat ik pas echt overtuigend kon zijn toen ik voldoende diepgaande informatie en feiten tot mijn beschikking had. De cruciale stof voor mijn argumenten ontbrak aanvankelijk. Ik leerde hieruit dat mijn vermogen om te overtuigen direct afhankelijk is van de hoeveelheid en kwaliteit van mijn kennis. Hoe meer kennis ik heb over een onderwerp, hoe sterker ik in mijn schoenen sta tijdens discussies en hoe gemakkelijker het wordt om anderen van mijn standpunt te overtuigen. Dit inzicht was erg waardevol. Ik zag in dat, hoewel ik misschien van nature wel een zekere overtuigingskracht bezit, deze pas echt tot zijn recht komt wanneer die is gebaseerd op een solide kennisbasis. Zonder die kennis voelde ik me niet bekwaam genoeg om de discussie aan te gaan en mijn punt te maken, waardoor ik soms mijn standpunt liet vallen of discussies vermeed. Het is duidelijk geworden dat kennis de fundering is voor effectieve overtuigingskracht.

  

Formuleren van handelingsalternatieven

Voor in het vervolg heb ik een belangrijke les geleerd: het is essentieel om mezelf grondig voor te bereiden. Ik zal altijd proactief investeren in het vergaren van diepgaande kennis over de onderwerpen waarover ik moet communiceren of discussiëren. Ik heb ervaren dat hoe meer kennis ik bezit, hoe sterker ik in mijn schoenen sta en hoe beter ik in staat ben om anderen te overtuigen. Deze voorbereiding omvat niet alleen het verzamelen van feiten, maar ook het begrijpen van de context en mogelijke tegenargumenten. Mijn doel is om mijn overtuigende houding in de toekomst effectief en consistent in te zetten. Ik zal de kracht van mijn argumenten baseren op gedegen onderzoek en concrete feiten. Zo kan ik niet alleen mijn eigen punten krachtig overbrengen, maar ook bijdragen aan betere besluitvorming en effectievere samenwerkingen door de overtuigingskracht die voortkomt uit goed onderbouwde kennis.

 

 

Algemene reflectie

Mijn initiële situatie en doelen

Ik ben ervan overtuigd dat het beargumenteren van mezelf en het overtuigen van anderen echt een van mijn krachten is. Ik kan goed mijn standpunten overbrengen en mensen meenemen in mijn ideeën. Een duidelijk voorbeeld hiervan is dat ik in HAVO 5 gevraagd werd voor het landelijke debat, wat een bevestiging was van mijn vermogen om overtuigend te spreken. Mijn doel is om deze kracht niet alleen te erkennen, maar ook om deze effectief in te zetten in diverse situaties. Ik wil mijn overtuigingskracht gebruiken om positieve invloed uit te oefenen, zowel op mijn eigen prestaties als op die van mijn omgeving.

 

Wat ik deed en dacht, en hoe ik me voelde

In situaties waarin ik mijn mening moest verdedigen of anderen moest overtuigen, zette ik mijn argumentatievaardigheden in. Ik dacht dat mijn overtuigingskracht vanzelf wel zou leiden tot het gewenste resultaat, vooral als het om mijn eigen taken ging. Echter, ik merk dat ik deze kracht wel vaker zou mogen en moeten inzetten. Ik zie dat ik te vaak de kans laat liggen om "de koplopers" te zijn die "de achterblijvers" meetrekken. Ik ben dan te veel bezig met mijn eigen taak en focus me op mijn individuele verantwoordelijkheden. Ik dacht dat mijn eigen prestaties voldoende waren, maar besef nu dat ik mijn overtuigingskracht breder kan inzetten. Dit gaf me soms een dubbel gevoel: enerzijds trots op mijn vermogen om te overtuigen, anderzijds het besef dat ik deze vaardigheid nog niet volledig benut om een positieve impact te hebben op de groep of het team als geheel. Ik voelde dat ik een kans miste om meer bij te dragen dan alleen mijn eigen deel.

 

Belangrijke lessen die ik eruit trek

De belangrijkste les die ik uit deze situatie trek, is dat een persoonlijke kracht zoals overtuigingskracht niet alleen voor individueel succes moet worden ingezet, maar ook een verantwoordelijkheid met zich meebrengt om anderen te helpen. Het probleem is dat ik deze kracht te vaak voor mezelf houd en niet actief gebruik om de algehele prestaties van een groep te verbeteren. Ik leer dat het verschil tussen een goede individuele prestatie en een uitstekende groepsprestatie vaak ligt in het vermogen van individuen om anderen te inspireren en mee te trekken. Het is een essentieel aspect dat mijn overtuigingskracht een middel kan zijn om collectieve doelen te bereiken en niet alleen mijn eigen. Ik besef dat ik mijn vermogen om te beargumenteren en te overtuigen kan inzetten om anderen te motiveren, knelpunten te adresseren en een gezamenlijke focus te creëren. Het laten liggen van deze kansen betekent dat ik mijn volledige potentieel als teamspeler nog niet benut.

 

Hoe ik dit anders ga aanpakken

In het vervolg zal ik dus meer gebruik moeten maken van deze kracht. Ik zal proactiever mijn overtuigingskracht inzetten om de "koplopers" te zijn die de "achterblijvers" meetrekken. Dit betekent dat ik bewuster zal kijken naar het groepsdynamiek en waar ik met mijn argumenten en overtuigingskracht een positieve bijdrage kan leveren aan het geheel. Ik zal niet langer alleen met mijn eigen taak bezig zijn, maar mijn blik verbreden en waar nodig het voortouw nemen in discussies om gezamenlijke doelen te bereiken. Ik zal actief momenten zoeken om mijn mening te delen en anderen te overtuigen van de beste aanpak, vooral wanneer ik merk dat de voortgang stagneert of wanneer er onduidelijkheid is. Mijn doel is om mijn overtuigende houding te gebruiken om niet alleen mijn eigen resultaten te verbeteren, maar ook om het team of de groep als geheel naar een hoger niveau te tillen door mijn standpunten helder en overtuigend te communiceren.

 

Bewijslast: